16 сент. 2011 г.

Яран гөлләр ярата иде.
Табигатьтә көз хакимлек итә. Алтыннан коелгандай иген кырлары, мәрҗәндәй кызарган миләш-баланнар, көзге кырауларга бирешергә теләмичә балкып утыручы кашкарыйлар, яраннар күзне иркәли. Яраннарга карыйм да хатирәләргә биреләм, әнием искә төшә. Бигрәкләр дә ярата иде шул яраннарны, бакчабызны, тәрәзә төпләрен тутырып үстерә иде җете кызыл гөлләрен. Чәчәкле май аенда яраннарын, безне ташлап, бакыйлыкка күчте...Төсе булып яраннары калды, хәтере, истәлекләре генә калды.